PAINTING, PROCESS EN PUNCTILIOUS: IN GESPREK MET HUGO MULDER DHM
Wie ooit door Amsterdam heeft gelopen, is ongetwijfeld een werk van Hugo Mulder DHM tegengekomen. De veelzijdige kunstenaar, schilder en grafisch ontwerper maakt in zijn geboortestad al sinds 2001 zijn kleurrijke, nauwgezette lijnenwerk (in de vorm van stickers, paste-ups en gigantische muurschilderingen) en heeft intussen een cultstatus opgebouwd. Zijn portfolio bestaat onder meer uit een indrukwekkende lijst van opdrachtgevers en partners, waaronder Nike, Adidas en Coca-Cola.
Met meer dan 80 solo- en groepstentoonstellingen op zijn naam plus zijn eigen in beperkte oplage verschenen kunstboek blijft Mulder een rijzende ster. Het nieuwste: Punctilious, een door hemzelf samengestelde expositie van zijn eigen recente werk plus dat van de twee andere streetart-fenomenen DOES en The London Police. Hoe is hij nu van graffitipunker uit de jaren tachtig uitgegroeid tot een veelgevraagde creatieveling? We spraken een tijdje geleden met hem af om daar achter te komen.
Wanneer ontstond je interesse voor kunst en design?
Ik ben met veel kunst opgegroeid. Ik heb een grote kunstverzamelaar in mijn familie en mijn ouders hadden boeken over kunstenaars als Picasso en Karel Appel die ik als kind altijd las. Uiteindelijk probeerde ik mijn eigen Picasso’s en Appels te schilderen en in 1984 begon ik samen met mijn vrienden met graffiti. Daardoor raakte ik gefascineerd door het werken met kleuren en vormen. Dit ontwikkelde zich op een natuurlijke manier tot grafisch ontwerp en vervolgens tot streetart en beeldende kunst.
Je zei dat je je op het snijvlak van verschillende aspecten van de kunstwereld begeeft, van graffiti tot grafisch ontwerp en van streetart tot het samenstellen van tentoonstellingen. Hoezo?
Het leuke aan werken met verschillende stijlen is dat het nooit verveelt. Soms ben ik lang met één stijl bezig en dan jeuken mijn handen om weer iets anders te gaan doen. Dat is het leuke eraan. Het maakt niet uit of het een logo of een muurschildering of een doek is. Ik doe het allemaal even graag.
Hoe ga je om met een leeg doek?
Voor mij begint het altijd met een verhaal. Meestal heb ik de figuren die ik wil schilderen al in gedachten. Ik werk eerst digitaal met foto’s en andere elementen voordat ik besluit of een figuur goed genoeg is. Dan begin ik pas op het doek, met een abstracte achtergrond. Dat is een van de leukste dingen eraan, want je kunt de verf er echt op kwakken, of je gebruikt spuitbussen of stiften. Op het doek kun je helemaal losgaan. En dat gaat weer terug op mijn graffiti-achtergrond.
Dus je gebruikt analoge technieken om iets te maken dat heel gestileerd is en er digitaal uitziet. Hoe is dat zo gekomen?
Als grafisch ontwerper vind ik het geweldig wat je allemaal kunt doen met de computer. Je kunt perfecte lijnen maken, perfecte vormen, en digitaal is dat vrij eenvoudig, maar je ziet het eigenlijk nauwelijks op doek.
Hoe het kwam weet ik niet, maar op een bepaald moment probeerde ik om doeken net zo strak en perfect te schilderen als een computer. Ik gebruik de computer om een ontwerp te maken en dat schilder ik dan met de hand op het doek, en dan wil ik het nóg beter doen dan de machine. Het duurt een week of zes voordat één doek af is. Mensen kijken er van veraf naar en vragen zich af of het een print is, maar als ze dichterbij komen zien ze dat het geschilderd is.
Dat klinkt als iets waar je veel discipline voor nodig hebt. Is het voor jou een meditatief proces?
Zou kunnen. Het leuke aan iets maken, is dat het niet uitmaakt wát je maakt, het gaat om de tijd die je erin steekt. Als ik iets in mijn hoofd heb, wil ik dat ook zien verschijnen. Ik stop dus niet met werken zolang ik niet zie wat ik wil zien. Dat is waarschijnlijk een vorm van meditatie, want als ik eenmaal begin zit ik er ook helemaal in.
Wat is volgens jou belangrijker: de bedoeling van de kunstenaar of de interpretatie van de kijker?
Als mensen echt nadenken over waar ze naar kijken en daar hun eigen ideeën bij hebben, dan vind ik dat leuk. Dat is perfect. Ik probeer mensen niet te overtuigen of zo Je vindt het mooi of je vindt het niet mooi, en je kunt er iets bij voelen, daar gaat het om. Als ik een statement had willen maken had ik wel tekst gebruikt. Er zitten veel verhalen achter mijn schilderijen, maar ik vind het leuk als mensen die zelf ontdekken.
Wat maakt Amsterdam en Nederland volgens jou zo creatief?
Amsterdam staat over de hele wereld bekend om zijn progressieve ideeën. Dat maakt het aantrekkelijk voor kunstenaars die hierheen komen, want die sfeer is overal voelbaar. Ik denk dat dat teruggaat tot de Gouden Eeuw, en beroemde schilders als Rembrandt en Van Gogh: de vrijheid hier om te doen wat je wilt werkt nu eenmaal goed voor creatieve mensen.
Hoe sluit dat aan bij je nieuwe tentoonstelling, Punctilious?
Ik wilde kunstenaars samenbrengen die hun werk op dezelfde manier benaderen als ik, maar met heel verschillende resultaten. In deze tentoonstelling zie je door de technieken en de aandacht voor details heen dus een samenhangend verhaal, en niet alleen maar stijl en onderwerp. En ik denk dat dat nieuw en interessant genoeg is om naar te komen kijken.
Tot en met 21 juli is het werk van Hugo nog te zien in Punctilious, de nieuwste expositie bij art’otel Amsterdam.
